هنرجو | آموزش تخصصی رشته های هنرستان
آینده یادگیری چیست؟ کلاسهای آینده چگونه تشکیل خواهند شد؟ با ظهور فناوریهای همچون محاسبات ابری، واقعیت افزوده و چاپ سه بعدی میتوانیم آینده کلاس های درس را پیش بینی کنیم. در ادامه ۶ فناوری که می توانند به طور بالقوه آموزش را به سمت بهتر شدن تغییر دهند را بیان می کنیم.
۱٫ واقعیت افزوده (Augmented Reality)
واقعیت افزوده فناوری ای است که در آن تصویر سه بعدی یا اطلاعاتی به صورت متن یا تصویر بر روی تصویر زنده ای که از طریق دوربین موبایل یا تبلت در حال نمایش است نشان داده می شود. انتظار می رود که این فناوری با استفاده از قابلیت های خود در کلاس های درس آینده به طور وسیعی استفاده شود. اما در حال حاضر استفاده از این فناوری برای اهداف آموزش بیشتر به برنامه های گوشی های هوشمند محدود می شود. برنامه هایی مانند Sky Map به شما امکان می دهند که آسمان شب را برای حالت های صور فلکی بچرخانید، اما این برنامه ها به عنوان یک جزء آموزشی به طور کامل یکپارچه نیستند. سفرهای مجازی با استفاده از فناوری واقعیت افزوده نیز میتواند به عنوان روشی جدید در تدریس باشد.
۲٫ پرینت سه بعدی (۳D Printing)
برای شما در سن ۱۰ سالگی بهتر از یک مجموعه لِگو چه چیزی می توانست باشد؟ در مورد یک چاپگر سه بعدی مخصوص کودکان چه فکر می کنید؟
وجود یک چاپگر سه بعدی در کلاس درس ضروری است. دانش آموزان در کلاس های آینده به جای محدود شدن به مدل های موجود، می توانند مدل های سه بعدی را برای اهداف مختلف، از جمله نمایش و گفتگو در مورد آن چاپ کنند. به این ترتیب معلمان به وسیله بازسازی الگوهای مفهومی پیچیده قادر به آموزش بهتر مفاهیم نظری به دانش آموزان خواهند بود.
۳٫ پردازش ابری (Cloud Computing)
«برادرم تکالیفم رو پاره کرد» شاید دیگر در کلاس های درس آینده معنی نداشته باشد. محاسبات ابری این روزها در حال افزایش است و به احتمال زیاد به تغییرات بسیاری از جامعه ما، به ویژه آموزش و پرورش ادامه خواهد داد.
در کلاسهای درس آینده دانش آموزان ممکن است فقط نیاز به یک دستگاه الکترونیکی برای دسترسی به تمام تکالیف خود و سایر منابع یادگیری داشته باشند. این تکنولوژی به دانش آموزان اجازه کار بر روی پروژه ها و یا تکالیف خود در هر زمان و هر کجا را ارائه می دهد. محاسبات ابری به دنبال مجازی سازی کلاس درس است. مدارس هم اکنون می توانند از فناوری ابری بهرمند شوند و سیستم های یادگیری آنلاین را برای دانش آموزان راه اندازی کنند.
۴٫ شبکه های اجتماعی آنلاین (Online Social Networking)
امروزه بسیاری از دانشگاه ها ثبت نام و آموزش خود را در شبکه های اجتماعی شروع کرده اند. چنین شبکه هایی به دانش آموزان اجازه می دهند آزادانه ایده های خود را به اشتراک بگذارند، در حالی که معلمان نقش هدایت کننده را بر عهده دارند. ابزارهای شبکه های اجتماعی می توانند به منظور ارتقاء همکاری و ابتکارات تیم سازی ایجاد شوند. با این وجود، هنوز نقش معلمان و استادان برای راهنمایی و هدایت دانش آموزان در قالب پاسخ به پرسش های انجمن انکار ناپذیر است.
۵٫ صفحه نمایش های انعطاف پذیر (Flexible Displays)
در کلاس های آینده احتمالا خبری از خودکار و کاغذ نباشد. در این کلاس ها نمایشگرهای انعطاف پذیر مبتنی بر OLED جایگزین کاغذها می شوند. درست مثل کاغذ معمولی، این صفحه نمایش ها سبک، انعطاف پذیر و بسیار نازک هستند. به طوری که می توانیم آنها را مانند روزنامه لوله و باز کنیم.
۶٫ بیومتریک: ردیابی چشم (Biometrics: Eye Tracking)
بیومتریک ارتباط مستقیمی با صنعت حفاظت و امنیت دارد، در بیومتریک هویت ما از هر چیزی که منحصر به فرد است مانند اثر انگشت، تشخیص چهره، الگوهای عنبیه و صدا تشخیص داده می شود. امروزه در کتابخانه بعضی از مدارس برای امانت دادن کتاب از اثر انگشت استفاده می شود.
باز خوردهایی که از ردیابی چشم به دست می آید می تواند حاوی اطلاعات مفیدی برای معلمان در فهم اینکه چگونه دانش آموزان به یک محتوی آموزشی واکنش نشان می دهند باشد. داده های بدست آمده در این فناوری می تواند با سیستم های یادگیری تعاملی یکپارچه شوند و شیوه آموزشی متناسب با هر فرد را ایجاد کنند.
