هنرجو | آموزش تخصصی رشته های هنرستان
برای احیای یک سیستم یا ایجاد یک سیستم جدید نیاز به تجزیه و تحلیل سیستم است. به فرایند شناخت جنبه‌های مختلف سیستم به منظور آشنایی با عملکرد اجزای تشکیل دهنده آن و بررسی میزان نحوه ارتباط اجزای موجود در سیستم، تجزیه و تحلیل گفته می‌شود. با استفاده از تجزیه و تحلیل یک سیستم می‌توان اقدام به طراحی و تولید یک سیستم جدید یا مناسب‌تر کرد.
گام دوم از مراحل تجزیه و تحلیل سیستم در فرایند تولید نرم افزار جمع آوری اطلاعات است. این گام در اصل، برقراری ارتباط با مشتریان و افراد ذی نفع است. نتیجه این فعالیت جمع آوری اهداف و نیازمندی‌ها خواهد بود. روش‌های جمع آوری اطلاعات عبارت اند از:
- نمونه برداری
- استفاده از تجربیات قلمروهای مشابه
- مشاهده محیط کاری
- پرسش نامه
- مصاحبه
- نمونه سازی
نمونه برداری: با مطالعه مستندات، فرم ها و پرونده‌ها می‌توان به حقایق بسیاری در مورد سیستم دست یافت. این اطلاعات بدون برخورد مستقیم با کاربران صورت می‌گیرد.
استفاده از تجربیات قلمروهای مشابه: در نقاط مختلف کشور و حتی دنیا، تیم های مختلفی بر روی سیستم مورد نظر کار کرده‌اند. راجع به سیستم مورد نظر می‌توان در اینترنت جستجو کرد و فرم‌ها و مستندات آنها را بررسی کرد.
مشاهده محیط کاری: مشاهده، یکی از موثرترین تکنیک‌ها برای گردآوری اطلاعات و درک سیستم است. در این روش تحلیلگر از نزدیک شاهد گردش کار در محیط خواهد بود. جدول زیر مزایا و معایب مشاهده محیط کاری را نشان می‌دهد.
پرسش نامه: پرسش نامه شامل دسته‌ای از پرسش‌هاست که بر طبق اصول خاصی تدوین شده است و به صورت کتبی به افراد ارائه می‌شود. پاسخگو بر اساس نوع پرسش نامه به آن جواب می‌دهد. در این روش سوالاتی به وسیله تحلیلگر طرح شده، بین کاربران محیط عملیاتی توزیع می‌شود. در جدول زیر مزایا و معایب روش پرسش نامه آمده است.
مصاحبه: مهم‌ترین و پرکاربردترین روش جمع آوری اطلاعات به ویژه در سیستم‌ها و محیط‌های عملیاتی کوچک است. در این روش، جمع آوری اطلاعات به صورت چهره به چهره صورت می‌گیرد. مصاحبه کننده بایید روابط عمومی بالایی داشته باشد. زیرا افراد مصاحبه شونده دارای نظرات، انگیزه و شخصیت متفاوتی هستند. یک مصاحبه می‌تواند در مراحل متعدد و با توجه به ابهامات تحلیلگر انجام شود. در طی مصاحبه موارد زیر را رعایت کنید.
